پیش بینی کننده های بی حوصلگی در نوجوانان

بی‌حوصلگی یک پدیده‌ی روانی است که عوارض متعددی نظیر افت در عملکردهای حرفه‌ای و تحصیلی به دنبال دارد. هدف از انجام این مطالعه تعیین پیش‌بینی‌کننده‌های بی‌حوصلگی در نوجوانان بود. روش‌کار: این مطالعه‌ی به شیوه‌ی همبستگی و در سال 1388 انجام شد. تعداد182 (96 دختر و 86 پسر) دانش‌آموز مقطع راهنمایی و دبیرستان شهرستان خرم‌آباد در سنین 12 تا 18 سال به روش تصادفی خوشه‌ای انتخاب شدند. برای سنجش بی‌حوصلگی از مقیاس ارزیابی بی‌حوصلگی و برای بررسی عوامل بی‌حوصلگی از پرسش‌نامه‌ی عوامل بی‌حوصلگی شامل 4 مولفه‌ی خانه، مدرسه، اجتماع و دروس، استفاده شد. داده‌ها با استفاده همبستگی ساده و تحلیل رگرسیون چند متغیره تحلیل شدند. یافته‌ ها: عامل خانه (23/0=β) و مدرسه (23/0=β) به طور معنی‌داری با بی‌حوصلگی ارتباط داشتند (01/0>P). در دختران عامل خانه (39/0=β) و در پسران عامل مدرسه (30/0=β) ارتباط معنی‌داری با بی‌حوصلگی داشتند (01/0>P). بررسی میانگین هرکدام از عامل‌ها نشان داد که در عامل خانه سختگیری والدین، مشاجره یا جر و بحث والدین، نداشتن کاری برای انجام دادن و نداشتن وسیله‌ای برای سرگرمی و در عامل مدرسه رفتار سختگیرانه و خشک معلمان و تکالیف زیاد درسی، از میانگین بالاتری برخوردار بودند. نتیجه‌ گیری: با جمع‌بندی از نتایج این پژوهش به نظر می‌رسد که نارسایی در روابط بین فردی، سختگیری‌ها و عدم انعطاف در محیط خانه و مدرسه، پیش‌بینی کننده‌های مهم بی‌حوصلگی در این دو محیط به حساب می‌آیند. لذا برای مواجهه با بی‌حوصلگی و پیشگیری از اثرات سوء آن در نوجوانان، باید به این دو عامل توجه خاص نمود.